Στις διαδρομές του Rally Acropolis στα Γεράνεια με μοτοσυκλέτα
Posted in Travel Blogging

Είχα κανονίσει εκείνη την Κυριακή να μην κάνω τίποτα γιατί είχαμε τραπέζι.

Έλα όμως που Σαββατόβραδο, πάνω στο scrollάρισμα στα βιντεάκια, εμφανίστηκε εκείνο το βίντεο…
Ο τίτλος έλεγε Rally Acropolis 2012 Pissia, Loutraki. Και βλέποντας το βίντεο, χόρτασα Γεράνεια.

Ο χάρτης των Ε.Δ. του Rally Acropolis 2012

Τα Γεράνεια, είτε με τα πόδια, είτε με ποδήλατο, είτε με μοτοσυκλέτα, είναι αγαπημένος προορισμός. Η σκιά των κωνοφόρων δέντρων, σε συνδυασμό με το κόντραστ των χρωμάτων του σκούρου ηφαιστειογενούς εδάφους (μην ξεχνάμε οτι υπάρχει ηφαίστειο στο Σουσάκι, στους Αγίους Θεοδώρους) και της έντονης χλωρίδας, αλλά και της μαγευτικής θέας στον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό κόλπο, το καθιστούν μια ιδανική λύση για κοντινή εξόρμηση από την Αθήνα…

Πόσο κοντινή όμως; Ήδη αρχίζουν να μου μπαίνουν σκέψεις.

Άραγε με βγάζει να πάω μια βόλτα και να είμαι πίσω στην ώρα του φαγητού;

Αμφιταλαντευόμενος για το αν θα έπρεπε να ξεκινήσω το πρωί ή όχι, είδα σε ένα πλάνο, ένα παγκάκι.
Ένα παγκάκι με μια εξαιρετική θέα! Ένα παγκάκι που έπρεπε να επισκεφτώ…

Πρωϊνό ξύπνημα λοιπόν και φοράω τον χωμάτινο εξοπλισμό μου, παρ’ όλο που δε συνηθίζω να πηγαίνω μόνος στο χώμα. Το κλειδί δίνει ζωή στο αγαπημένο μου KLE, ξεχύνοντάς το να μαζέψει χιλιόμετρα σε μια ανιαρή Νέα Εθνική Οδό και αργότερα σε μια πιο ενδιαφέρουσα Παλαιά Εθνική Οδό, μέχρι τους Αγίους Θεοδώρους, όπου σταματάω για ένα πρωϊνό καφέ.

Μια παρέα τεσσάρων πενηντάρηδων με κάτι παλιά τετρακύλινδρα, με καλούν να κάτσω μαζί τους στο τραπέζι.
Η κουβέντα είναι ενδιαφέρουσα και η ώρα περνάει ευχάριστα, αλλά το μυαλό μου είναι ήδη στο βουνό.

Έχοντας ήδη βγάλει τη διαδρομή που θα ακολουθήσω, αναχωρώ, προσπερνώντας το μνημείο πεσόντων και αφήνοντας την άσφαλτο μετά από περίπου 3 χλμ.

Και εδώ πλέον, το παιχνίδι αρχίζει.

Ωραία, χορταστική ανηφόρα. Κοιτάξτε το μέγεθος των πρανών.

Η σαθρή και πρόσφατα ανοιγμένη από γκρέιντερ ανηφόρα , δίνει τη θέση της σε ένα σκιερό, αφράτο κομμάτι διαδρομής, με αρκετά μελίσσια και στάνες. Ένας βοσκός με προειδοποιεί για την ύπαρξη άγριων τσοπανόσκυλων όσο πλησιάζω το φαράγγι.

Το περνάω με προσοχή και αρχίζω να ανηφορίζω πάλι σε έναν απολαυστικό δρόμο τύπου “τοίχο – γκρέμι” με το παντηλίκι να έχει την τιμητική του και τη remus να αντιλαλεί στα βράχια.

Ακολουθεί μια φλαταδούρα με πρασινάδα και μια στάση στη Μονή Παναγία Πραθί.

Στη συνέχεια ο δρόμος περνάει πάνω από Βαμβακιές και Σχίνο με συνεχείς εναλλαγές από πευκόφυτα σκιερά στριφτερά μονοπάτια σε ηλιόλουστες φλαταδούρες με υπέροχη θέα στον Κορινθιακό!

Και κάπου εδώ, εμφανίζεται το παρακάτω…

Το παγκάκι που είχα δει στο βίντεο. Πιο ήσυχο όμως. Και με καλύτερη θέα απ’ ότι το είχα φανταστεί…

Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στο ρολόι. Με παίρνει να κάτσω λίγο εδώ πάνω. Να βλέπω τη θέα, να νιώθω το αεράκι που σκαρφαλώνει την πλαγιά από τη θάλασσα και να ακούω μόνο αυτό το “τσίκι τσίκι” από το μοτέρ που κρυώνει…

Αποφασίζω για το γυρισμό να περάσω από Πίσια και να επιστρέψω από Λουτράκι και Νέα Εθνική.

Στα Πίσια, ο χωματόδρομος καταλήγει σε γνωστή ταβέρνα της περιοχής.

Γίνομαι θυσία και αναγκάζομαι να κάτσω να δοκιμάσω τη φημισμένη τους χειροποίητη κολοκυθόπιτα.

Τώρα ο δρόμος της επιστροφής θα βγει πιο άνετα!

Με ένα γεμάτο στομάχι, αλλά και ένα κεφάλι, γεμάτο εικόνες, μυρωδιές και ήχους από Γεράνεια.

Αρχίστε να πληκτρολογείτε και πατήστε το πλήκτρο Enter για αναζήτηση

Καλάθι Αγορών